Keuzevrijdheid...

In de Nederlandse maatschappij, het sociale circuit en het rechtssysteem wordt uitgegaan van een "redelijk denkend mens". Bestaat dat wel, een redelijk denkend mens? Hoeveel mensen menen te weten dat je bewust eigen keuzes kunt maken? Daarmee denken ze hun eigen leven te bepalen en ook het leven van anderen te beïnvloeden (het is je eigen keuze, dus ook je eigen schuld...)?

In zijn interessante werk "Hoe mensen keuzes maken. De psychologie van het beslissen." werpt ook prof.dr. W.L. Tiemeijer de vraag op of mensen überhaupt in staat zijn tot een rationele en vrije keuze. Hij verwijst o.a. naar cognitieve en financieel beperkte vaardigheden van de mens en stelt dat mensen zich helemaal niet bewust zijn van veel invloeden op hun keuzegedrag. Voorts zijn er volgens de professor "grenzen aan ons vermogen tot correctie van onbewuste impulsen en welbewuste bijsturing." Je zou hieruit de conclusie kunnen trekken dat het een illusie is dat de mens zijn eigen keuzes bepaalt.

Gezegden uit het dagelijks leven zoals "De mens wikt, God beschikt" en "Van het concert des levens krijgt niemand een program" lijken ook te bevestigen dat er geen eigen vrije keuze bestaat. Ook op de pagina ENERGIEPATRONEN van mijn eigen website WWW.EVSENERGY.NL staat hierover iets geschreven in iet of wat gemakkelijkere taal (hieronder de tekst omdat je anders niet weet waar ik het over heb): "Je kunt nu denken dat je toch echt zelf verantwoordelijk bent voor hoe je eigen leven loopt, omdat je je eigen keuzes maakt en je keuzes natuurlijk leiden tot wat er gebeurt. En zo denk je waarschijnlijk ook over andermans keuzes... Maar heb je dan ook nagedacht over wat aan dat proces voorafgaat, hoe je tot die keuze gekomen bent? Of over hoe die ander zijn keuze heeft bepaald? Keuzes maak je namelijk niet alleen bewust met je verstand door middel van gedachten, maar ook onbewust op basis van je gevoel, emoties, ervaring, gewoontes, overtuigingen, intuïtie, instinct, en misschien nog wel meer, wat wij niet weten."

Veel mensen willen liever niet nadenken over keuzevrijheid of de illusie daarvan, omdat ze dan bang worden. Bang dat ze geen grip hebben op hun eigen leven (en dat van anderen). Ik zelf denk dat de wereld alsmede de mensheid zo fantastisch complex in elkaar zit, dat wij veel zaken niet kunnen bevatten. Er is veel meer "geregeld" dan wij vermoeden via energiepatronen, die ons stimuleren ervaringen op te doen en te leren (dit is mijn aanname). Ik wijs erop dat er in de wetenschap vele geheimen zijn geweest die door ons zijn ontrafeld, maar een feit is: hoe meer wij ontdekken, hoe meer vragen er ontstaan. En wat ik belangrijk vind aan de discussie over het wel of niet bestaan van keuzevrijheid: mensen moeten niet doen alsof ze alles al weten. Vooral niet als dat ook anderen aangaat die door hun zogenaamde wetenschap be- of veroordeeld worden (en daardoor soms onterecht een plaats krijgen in de hoek van de samenleving).